«Ο χωρισμός»

Συνεχίζουμε να συμπληρώνουμε τα κενά της ύπαρξής μας από τον άλλο, το αντικείμενο της αγάπης. Και συνεχίζουμε να κοιτάζουμε στα μάτια τον άλλο, ψάχνοντας για το είδωλο μας. Έτσι, όταν ο εραστής ή ο αγαπημένος εξαφανιστεί, ξαφνικά δημιουργείται μια τρύπα. Επειδή χάνεις τον καθρέφτη που μπορούσες να βλέπεις το είδωλό σου, χάνεις το πρόσωπό σου. Δεν ξέρεις τώρα ποιός είσαι, γιατί ο καθρέφτης σου έδινε ένα σχήμα, σηματοδοτούσε τα όριά σου – ότι αυτό είσαι εσύ – και κρατούσε σε συνοχή αυτό το σχήμα. Με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει κι εκείνη να νιώθει το ίδιο χαμένη, αφού λειτουργούσες κι εσύ σαν καθρέφτης του εγώ της. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα όταν οι εραστές χωρίζουν. Είχαν επενδύσει τόσα πολλά ο ένας στον άλλον.

Γι” αυτό το λόγο, πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να παραμένουν μαζί, έστω κι αν η αγάπη τους έχει χαθεί πολύ καιρό πριν. Δεν μπορούν να αντέξουν να χάσουν τον άλλον. Οι σύζυγοι δένονται μεταξύ τους, ξέροντας καλά, ότι παραμένουν στο τίποτα. Δεν υπάρχει τίποτα για να τους κρατήσει μαζί. Η αγάπη έχει χαθεί καιρό τώρα ή ίσως να μην υπήρξε και ποτέ. Και το ξέρουν, το έχουν συνειδητοποιήσει και νιώθουν μίζερα γι” αυτό, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Χίλιες δυο φορές έχουν σκεφτεί να χωρίσουν, αλλά η τελική ιδέα του χωρισμού, φέρνει φόβο, γιατί το προσωπικό τους είδωλο βρίσκεται στα χέρια του άλλου. Αν ο άλλος δεν βρίσκεται πια εκεί, δεν ξέρεις ποιός είσαι.

Ξαφνικά χάνεις την ταυτότητά σου. Χάνεις την ψυχή σου, τον εαυτό σου. Ξαφνικά όλα αναστατώνονται και τότε αρχίζεις να ζεις με τη μοναξιά σου. Αυτή είναι η τρύπα. Αυτή τη φορά μην προσπαθήσεις να την κλείσεις. Άφησε την να υπάρξει, μάθε όμως να ζεις μόνος/η σου. Δεν λέω να είσαι μόνος σε όλη σου τη ζωή. Πρώτα όμως μάθε να ζεις μόνος σου και μετά βρες ένα σύντροφο. Τότε η σχέση θα είναι σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο. Δεν θα είναι καθρέφτης. Μπορείς να ζήσεις μόνος σου και τότε μόνο μπορείς να αγαπήσεις. Τότε η αγάπη δεν θα είναι πια μια νευρωτική ανάγκη. Δεν θα είναι πια κάτι από το οποίο θα εξαρτάται ο αυτοπροσδιορισμός σου. Μπορεί να είσαι μόνος. Ξέρεις τώρα χωρίς την αγάπη σου ποιός είσαι. Τότε η αγάπη γίνεται συμμοιρασιά. Τότε επειδή έχεις, θέλεις να μοιραστείς. Τότε η αγάπη δεν είναι ανάγκη, αλλά πολυτέλεια. Και όταν η αγάπη είναι πολυτέλεια, είναι όμορφη.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

- Και γιατί μόνο ως πολυτέλεια νομίζεις ότι μπορείς να βιώσεις την αγάπη;
- Ένα υποσύνολο αγάπης μπορείς να το βιώσεις με πολλούς τρόπους και οπτικές. Αλλά σκέψου: όταν έχεις ένα αντικείμενο (ας πούμε ένα κομμάτι από ξύλο και δυο θαλασσοφαγωμένα κοχύλια που είχες βρει όταν έψαχνες στην αμμουδιά των καλοκαιρινών σου εφηβικών διακοπών, που σου χάρισε ο αγαπημένος σου) και το φοράς στο λαιμό σου, δεν αισθάνεσαι διαφορετικά από ένα ακριβό κρεμαστό που δεν θυμάσαι ποιος στο έδωσε; Τι δύναμη έχει για σένα και μόνο, αυτό το μοναδικό κομμάτι που ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα υλικά αντικείμενα που κατέχεις! Όταν η αγάπη είναι πολυτέλεια, είναι πολύτιμη, είναι αυτή η μία και μοναδική, τότε μετουσιώνεται σε κάτι από το υπερπέραν, σε μια ουσία ζωής.

«To ποτήρι…»

Ποτήρι μισοάδειο, ποτήρι μισογεμάτο. Οπτική γωνιά, προσωπική εκτίμηση. Ακολουθώντας την κλασική οδό των τελευταίων εορταστικών ημερών, ας κάνω και τη δική μου εκτίμηση για το ποτήρι της νέας χρονιάς που ξεκίνησε.

Εύχομαι σε όλους σας να προσέξετε φέτος το ποτήρι σας. Κάθε χρονιά για μένα μοιάζει με ένα ποτήρι που το παίρνουμε άδειο στην αρχή και το βάζουμε στο ράφι της αποθήκης στο τέλος της χρονιάς. Μην το δείτε μακάβρια, αλλά κανείς μας δεν ξέρει μέχρι πότε θα παίρνει ένα άδειο ποτήρι κάθε χρόνο…

Εύχομαι σε όλους σας λοιπόν, στο τέλος του 2013 να δείτε το ποτήρι σας γεμάτο με εικόνες, συναισθήματα, στιγμές, αναμνήσεις, γεγονότα, ψυχικές ανατάσεις, «προσθήκες και βελτιώσεις» που να τις επιλέξατε οι ίδιοι. Ας είμαστε περισσότερο εκλεκτικοί με τα γύρω μας συμβάντα. Ας μην γεμίσουμε με «ό,τι να ‘ναι» ή με «ό,τι τύχει» το ποτήρι μας. Ας πούμε στο τέλος της επερχόμενης διαδρομής μας ότι κάναμε αυτό που ήταν δυνατό, αυτό που μπορούσαμε και περνούσε από το χέρι μας. Σε όποιο τομέα, σε όποια θέση ή πόστο θέλει να ανήκει ο καθένας μας.

Μη λησμονήσουμε λοιπόν τα σημαντικότερα που έχει ο καθένας μας μέσα του. Αυτά είναι και η μοναδική περιουσία του στη ζωή και που αν τη φυλάξει όπως πρέπει μπορεί να τη διαφυλάξει και να την πολλαπλασιάσει. Μείνετε μακριά από ανούσιες συναντήσεις, επιβλαβείς σπατάλες ώρας, σκέψεων, συζητήσεων με ανθρώπους που δεν έχουν ψάξει μακρύτερα από ένα τραπέζι με πιάτα και άπειρο μπλα μπλα… Δείτε πόσα πολλά υπάρχουν γύρω μας που δεν έχουμε δει ποτέ ότι υπάρχουν. Ακούστε τα λόγια πίσω από τα τραγούδια που μέχρι τώρα δεν δίνατε σημασία. Αξίζουν; Δείτε τους ανθρώπους που μιλάνε για άλλους για να μην βλέπουν τους εαυτούς τους. Γίνονται καλύτεροι; Δοκιμάστε πράγματα που δεν κάνατε πριν γιατί δεν έπρεπε, δεν ταίριαζε, δεν ήταν αποδεκτό από τους γύρω σας. Είστε εσείς καλά; Αφήστε τους άλλους να κινούνται στις δικές τους τροχιές. Εσείς είστε μοναδικές ψυχές που διψούν για τη δική σας αλήθεια και το μονοπάτι σας είναι το δικό σας και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σας πει αν αυτό είναι έτσι ή αλλιώς. Είναι δική σας επιλογή. Είναι η δική σας ζωή και το δικαίωμα το έχετε μόνο εσείς αγαπητοί μου.

Τσουγκρίζοντας το ποτήρι μου με το δικό σας… Στην υγειά μας!