Θες κάτι οι ώρες διδασκαλίας σε ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ και στο ΚΕΣ που είχα παλιότερα, θες κάτι η κατάσταση στο σπίτι που βιώνω καθημερινά (η γυναίκα μου είναι φιλόλογος) μπήκα στη διαδικασία να παρακολουθήσω ένα εξ' αποστάσεως πρόγραμμα που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς. Είχα κάποιες αμφιβολίες για το αν αξίζει, αν θα έχω χρόνο να ασχοληθώ, πόσο θα με τραβήξει κλπ. Πέρασε ένας μήνας περίπου από τότε που μπλέχτηκα στη διαδικασία αυτή. Τα παράτησα οριστικά χθες.
Για να γίνω σαφής μεταφέρω, όσο αντικειμενικά γίνεται, τα γεγονότα: Κάνω την εγγραφή μου κανονικά στη σχετική σελίδα της εξ' αποστάσεως εκπαίδευσης. Αναρωτιέμαι αν στα βιογραφικά στοιχεία που γράφουν όλοι οι συμμετέχοντες κάπου θα κλοτσήσει το ότι δεν είμαι επαγγελματίας εκπαιδευτικός. Δεν είναι το βασικό μου επάγγελμα με άλλα λόγια. Μπορεί να έχω 2.000+ ώρες σε ΤΕΙ, μερικές εκατοντάδες σε ΑΕΙ, ΙΕΚ και (αδιάφορες) χιλιάδες στο ΚΕΣ που είχα, αλλά η βασική μου ιδιότητα δεν είναι αυτή. Παρακολουθώ λοιπόν με ενδιαφέρον τη διαδικασία εγγραφής, επικοινωνίας των συμμετεχόντων, απόψεων που πηγαινοέρχονται σε αράδες κειμένου. Βλέπω τις εγγραφές να πληθαίνουν καθημερινά. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένα μεγάλο εγχείρημα που θέλει οργάνωση.
Για να γίνω σαφής μεταφέρω, όσο αντικειμενικά γίνεται, τα γεγονότα: Κάνω την εγγραφή μου κανονικά στη σχετική σελίδα της εξ' αποστάσεως εκπαίδευσης. Αναρωτιέμαι αν στα βιογραφικά στοιχεία που γράφουν όλοι οι συμμετέχοντες κάπου θα κλοτσήσει το ότι δεν είμαι επαγγελματίας εκπαιδευτικός. Δεν είναι το βασικό μου επάγγελμα με άλλα λόγια. Μπορεί να έχω 2.000+ ώρες σε ΤΕΙ, μερικές εκατοντάδες σε ΑΕΙ, ΙΕΚ και (αδιάφορες) χιλιάδες στο ΚΕΣ που είχα, αλλά η βασική μου ιδιότητα δεν είναι αυτή. Παρακολουθώ λοιπόν με ενδιαφέρον τη διαδικασία εγγραφής, επικοινωνίας των συμμετεχόντων, απόψεων που πηγαινοέρχονται σε αράδες κειμένου. Βλέπω τις εγγραφές να πληθαίνουν καθημερινά. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένα μεγάλο εγχείρημα που θέλει οργάνωση.
Ίσως λόγω επαγγελματικής διαστροφής να μ' ενοχλεί η τσαπατσουλιά σε ένα κείμενο όσο απλό ή πρόχειρο και αν είναι.Ίσως λόγω επαγγελματικής διαστροφής να μ' ενοχλεί η τσαπατσουλιά σε ένα κείμενο όσο απλό ή πρόχειρο και αν είναι. Ιδιαίτερα από ανθρώπους που έχουν να κάνουν με κείμενα στη δουλειά τους και δεν είναι αμπελουργοί ή καπνοπαραγωγοί (τους οποίους και σαφέστατα τιμώ). Θα περίμενα από εκπαιδευτικούς να έβλεπα στρωτό λόγο, ορθογραφία και σύνταξη σωστή, με μορφοποίηση απλή και κατανοητή. Ίσως γιατί στο μυαλό έχω συνδέσει τον τρόπο γραφής του δασκάλου με την ποιότητα του έργου του. Με τον τρόπο που σκέφτεται και εκφράζει την όποια διάθεση έχει. Και βλέπω στις σχετικές συζητήσεις (forums) το ...χάος! "Δεν υπάρχουν" απλά... Ο καθένας να γράφει με σωστή ορθογραφία μεν, αλλά ό,τι του κατεβαίνει στο μυαλό, με μορφοποιήσεις επιπέδου δημοτικού ή γυμνασίου. Μέχρι εκεί ναι. Γυμνασίου.
Κρίμα. Χαλάστηκα. Έχασα το κέφι μου. Διαπίστωσα πόσο πολύ είμαστε πίσω με χρόνια επιμορφώσεων, με σεμινάρια βιωματικά ή άλλα... Σκέφτηκα τι ενέργειες και δράσεις γίνονται στο εξωτερικό, πόσο ξένα, άπιαστα και μακρινά μοιάζουν εκείνα (γι' αυτούς αυτονόητα) εδώ, πόσο άρνηση δείχνουμε στο νέο και στο διαφορετικό, πόσο πιάνει ακόμη η αιτιολόγηση "εγώ δεν τα έμαθα αυτά και άλλωστε σε 5 χρόνια βγαίνω στη σύνταξη, άσε με τώρα..." και πόσο ακόμη τρέχουμε να προλάβουμε το ριμαδοτρένο που ακόμη να έρθει (ή έρχεται με ρυθμούς οδοντωτού).
Συνέχισα πάραυτα με αισιοδοξία και περιέργεια για το πως θα συνεχίσει αυτό το σενάριο να παίζει. Μπήκα στη διαδικασία και συμμετείχα σε ένα κοινόχρηστο αρχείο το βράδυ της Κυριακής για να αποφασίσουμε κάποια πράγματα. Κόλαση. Μικρά παιδιά που έγραφαν ό,τι να 'ναι. Βαβούρα. Που είναι οι υπόλοιποι ρε παιδιά; 800+ γράφτηκαν. Εδώ μέσα δεν είμαστε ούτε 50. Χαρτιά και οι απόντες; Που ανησύχησαν με την αξιολόγηση και ψάχνουν πιστοποιήσεις παντός είδους για να αποδείξουν ότι αυτοβελτιώνονται; Ας υποθέσω ότι δεν είναι έτσι. Ας.
Από 6-7 κουβέντες που αντάλλαξα με "υπευθύνους" αντιλήφθηκα μια κρύα στάση του στυλ "δεν ανήκεις εδώ", "μπορείς όμως να συμμετέχεις αν θέλεις", "δεν έχεις καταλάβει πως λειτουργεί η διαδικασία της εξ' αποστάσεως" κλπ. Πολύ καλά. Δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση. Με ξένισε το ότι οι προτάσεις περί καταμερισμού εργασιών που έκανα οικειοποιήθηκαν αμέσως από τους υπεύθυνους, το ότι οι μορφοποιήσεις των πινάκων και των κειμένων κρίθηκαν σημαντικές ("αν μπορείς σουλούπωσε λίγο αυτά, δεν μου βγαίνουν στον Η/Υ μου") και έμειναν όπως ακριβώς ενδεικτικά είχα κάνει, και από την άλλη να ακούω ...υπεροπτικά λογύδρια.
Μακάρι να γίνει η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών όπως πρέπει. Μακάρι να μπουν στη διαδικασία να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους. Γιατί αν εγώ συνομίλησα με τους νεότερους, τους πιο δραστήριους, τους πιο ενεργητικούς που συμμετέχουν σε τέτοια καινοτόμα προγράμματα (!), τότε φοβάμαι ότι το υπόλοιπο 80% που κοιμάται στον ύπνο του "ωχ μωρέεε.... δε βαριέσαιιι..." είναι φύρα του συστήματος. Και όταν το ποσοστό της φύρας ξεπεράσει ένα όριο, το σύστημα νοσεί και απαιτεί γιατριά άμεση και δραστική.
Και όταν το ποσοστό της φύρας ξεπεράσει ένα όριο, το σύστημα νοσεί και απαιτεί γιατριά άμεση και δραστική.
Σήμερα έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο σχετικά με τη Νέα ηλεκτρονική υπηρεσία του υπουργείου παιδείας "Πείτε μας τη γνώμη σας". Εννοείται ότι θα στείλω αυτά που έχω μέσα μου κρατημένα. Ποιος θα τ΄ακούσει; Ίσως κανένας όπως πάντα σ' αυτό το κράτος που κινείται με random τρόπο. Ίσως ένας. Συνεχίζω να είμαι αισιόδοξος και να αισθάνομαι το μερίδιο που μου αναλογεί. Αν συνεχίσω (εγώ προσωπικά) να ανέχομαι τη χαζαμάρα, να κατεβάζω τον πήχη, να ακούω αδιαμαρτύρητα την ηλιθιότητα τότε είμαι συνυπεύθυνος.
Δες περισσότερα: http://bit.ly/new_ypepth
Καλώς όρισες στον κόσμο των εκπαιδευτικών! Νόμιζες ότι είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους; Χαχα... Καληνύχτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΜΕΡΑ (με κεφαλαία) Αντρέα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χαμογελάς όσο μπορείς (μερικές φορές είναι μεταδοτικό)
Το πιο λυπηρό είναι ότι η φύρα αυτή αυγατίζει και μάλιστα με τις ευλογίες πολλών....Ποιων; Εκείνων που τη θρέφουν (εκ των άνω) απροβλημάτιστα, είτε γιατί δεν έχουν τα κότσια να συγκρουστούν με κατεστημένα χρόνων είτε γιατί τους λείπει η συνείδηση, επαγγελματική και ανθρώπινη. Η ειλικρίνεια, η ευθύτητα, η συνέπεια, η αγάπη γι' αυτό που κάνεις φαντάζουν πια τόσο ξένα, ώστε συχνά σε περιγελούν για το αυτονόητο...τη δουλειά σου..και μιλάμε για παιδεία, έτσι; Ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι η ταμπέλα "Νέο Σχολείο" κυκλοφορεί παντού, σέρνοντας μαζί της νέες μεθόδους διδασκαλίας κ κυρίως μάθησης. Καινοτόμες ή πρωτοποριακές για τα ελληνικά δεδομένα; Σαφώς ναι. Τίποτα όμως δεν μπορεί να καρποφορήσει -όπως θα 'πρεπε τουλάχιστον-όταν το ίδιο το σύστημα νοσεί. Έχουν γίνει όλοι ειδήμονες, Καίσαρες στη θέση του Καίσαρα...Προτείνουν νέες δράσεις, εμπλέκονται σε προγράμματα, φαντάζουν μπροστάρηδες .........δυστυχώς απλά φαντάζουν(το θεαθηναι ουδείς εμίσησε/ελληνικότατο!).Τι γίνεται με την ουσία; Αν δεν ξεριζωθεί οτιδήποτε σαθρό σ' αυτόν τον τόπο, δεν πρόκειται να πάει ποτέ μπροστά. "Mea culpa"...πόσο δύσκολο να το παραδεχτούμε επιτέλους! (εγώ δεν είμαι τόσο αισιόδοξη, Αντρέα μου)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Βασιλική & @ανώνυμος: Ως αντίλογο στα γραφόμενά μου θα μπορούσα να επισημάνω την τραγικά απαράδεκτη μείωση των αποδοχών των εκπαιδευτικών (που φυσικά πλήττει το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου), τον ευτελισμό της εργασίας τους από τον ίδιο τον εργοδότη τους (ΥΠ.Π.), την απαξίωση του ρόλου τους, την έλλειψη ουσιαστικής αξιολόγησης, το γενικότερο αλληθωρισμό κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη ρε παιδί μου περιμένεις ακόμα και τώρα να συναντήσεις μια άλλη “πάστα” ατόμων, εργαζομένων που έχουν τη διάθεση να προσφέρουν κάτι παραπάνω από έναν υπάλληλο που κολλάει ένσημα για 40 χρόνια σε ένα υπόγειο γραφείο της παλιάς νομαρχίας. Όταν το επάγγελμά σου κινείται για όλη σου τη ζωή γύρω από παιδιά που μεγαλώνουν και νοιώθεις συνυπεύθυνος για το μεγάλωμά τους, για τις βάσεις τους, για τις αξίες (στο μερίδιο που αντιστοιχεί) αποκτάς μια άλλη ευαισθησία και αυτοβελτιώνεσαι όπως κάνει ο γονιός για τα παιδιά του. Όμως δεν είναι όλοι κατάλληλοι για γονείς...
@giannis08: αν και το χαμόγελο φύγει, την έχουμε βάψει... κάπου εδώ κολλάει αυτό με τον νεκροθάφτη και την κουφάλα! :-)